https://traffic.naviexpert.pl/remonty/kalisz/ mapa gps Astronawigacja (zwana astronomią żeglarską lub żeglugą oceaniczną) polega na oznaczaniu pozycji samolotu lub statku na podstawie pomiarów wysokości astronomicznej i azymutu niektórych ciał niebieskich. Wysokość astronomiczna to kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego a ciałem niebieskim. Do jej wyznaczania służy sekstant. W astronawigacji 95% obserwacji wykonuje się ze Słońca, 4% z Księżyca, Wenus i Jowisza, a 1% z pozostałych ciał niebieskich.
Początkowo posługiwano się Słońcem i gwiazdami do wyznaczenia kierunku poruszania się. Mierząc kąt pomiędzy horyzontem a Gwiazdą Polarną za pomocą kwadrantu, można było ustalić szerokość geograficzną. Dopiero wynaleziony w 1759 roku chronometr umożliwił określenie długości geograficznej. Ułożono tablice efemeryd pozwalające obliczenie położenia ciała niebieskiego w dowolnym momencie, a kwadrant został zastąpiony przez dokładniejszy sekstant.
Aby wyznaczyć liniępozycyjną (a więc zbiór punktów możliwej pozycji statku) należy zmierzyć wysokość ciała niebieskiego nad widnokręgiem i oznaczyć czas pomiaru, następnie uzyskaną wartość trzeba poprawić o stałe błędy pomiaru i błędy wynikające z przejścia promieni słonecznych przez atmosferę. Kolejnym krokiem jest obliczenie wysokości i azymutu danego ciała za pomocą tablic efemeryd, a z różnicy między wysokością zmierzoną a wyliczoną i azymutu wykreślić linię pozycyjną. Obserwację należy powtórzyć także dla innych ciał, by uzyskać kilka linii pozycyjnych. Pomiarów dokonuje się między brzaskiemnawigacyjnym (gdy Słońce znajduje się od 12° do 6° poniżej linii horyzontu, możliwa staje się wówczas nawigacja żeglarska w oparciu o oświetlone obiekty, a jednocześnie widoczne są na niebie najjaśniejsze gwiazdy) a brzaskiemastronomicznym (gdy Słońce znajduje się od 12° do 18° poniżej linii horyzontu, a jego promienie na tyle rozświetlają niebo, że najsłabsze gwiazdy przestają być widoczne).
Astronawigacyjnysystemnaprowadzania to system umożliwiający określenie rzeczywistego położenia obiektu względem ciał niebieskich za pomocą przyrządów astronomicznych i specjalnych teleskopów.