t mobile nawigacja polski Radionawigacja to dział nawigacji, wykorzystujący rozchodzenie i odbijanie się fal radiowych do określenia położenia obiektu i wyznaczenia dalszej jego drogi. Najstarsze i najprostsze systemy wykorzystują radiolatarnie umieszczone w określonych na mapie miejscach i nadające sygnały ostrzegawcze.
Radiolatarnia to stacja nadawcza lub nadawczo-odbiorcza, która w stałych odstępach czasu emituje sygnał zawierający kod. Sygnał może być wysłany dopiero po otrzymaniu zapytania. Do odbioru sygnału i określenia kierunku, z jakiego pochodzi, stosuje się radionamierniki.
Radionawigacjahiperboliczna wymaga specjalistycznych urządzeń i odpowiednich map. Sygnały odbierane są co najmniej z trzech radiolatarni, a mierzone opóźnienie dwóch sygnałów względem siebie pozwala wyznaczyć odległość statku od źródeł sygnałów oraz wykreślić na mapie hiperbolę. Drugą hiperbolę otrzymuje się porównując sygnały z innej pary radiolatarni. Ich przecięcie wyznacza pozycję statku.
Amerykański system radionawigacyjny OMEGA został opracowany w 1971 roku na potrzeby marynarki wojennej, szybko został dopuszczony do użytku żegludze i lotnictwu cywilnemu. System potrafił określać położenie bezwzględne z dokładnością do 2km, a położenie względne – z dokładnością do 450m. Od momentu upowszechnienia się systemu nawigacji satelitarnej, OMEGA stracił na znaczeniu i został zamknięty w 1997 roku.
Teleran (Television Radar Navigation) to rodzaj systemu naziemnej radionawigacji lotniczej, stosowanej na dużych lotniskach. System pokazuje mapę terenu z zaznaczonym położeniem samolotu, która jest przekazywana pilotowi.